Verhaal van Amber

Ik ben Amber. 18 jaar en 1e-jaarsstudente bachelor verpleegkunde. Nu start ik mijn 2e-jaar.Op 9 maart startte mijn 2e stage op kortverblijf. De angst onder de verpleegkundigen was voelbaar. Bij elke hoest werd angstig opgekeken. Geruchten over eerste besmettingen in het ziekenhuis druppelden binnen. Enkele dagen later is het dan echt zover. En 1 worden er snel meer. Operaties werden afgebeld. De afdeling gereorganiseerd en uiteindelijk gesloten waarop ik werd overgeplaatst naar de afdeling cardiologie. Daar werden zoveel mogelijk patiëntenin allerijl naar huis gestuurd. Te gevaarlijk om als hartpatiënt in het ziekenhuis te blijven was de teneur. Er bleven 2 tot 3 patiënten per dag over. Elke afdeling onderging ondertussen reorganisatie. Patiënten van verschillende afdelingen werden samengebracht om ruimte te maken voor corona-afdelingen. Vlak daarna brak de hel los.Het ziekenhuis veranderde in een war zone. Met bewaking aan de deur. Met controle vooraleerje binnen mag, ook als personeel. Verplichte mondmaskers vanaf binnenkomen tot buitengaan. Met een container aan de spoed voor triage van coronapatiënten. Het bericht van de eerste doden in ons ziekenhuis slaat in als een bom. Ook cardiologie werd daaropvolgend gesloten waarop ik werd overgeplaatst naar pediatrie. Mijn droom. Mijn toekomst. Maar ook daar isalles anders dan normaal. Mogelijks besmette kindjes moeten apart gelegd in afwachting van testresultaten. Werken met masker. Schorten. Handschoenen. Na negatief testen komen ze in een ander kamertje. Ook daar wiegen we huilende babytjes met schorten aan en masker op. Taart geschonken door sympathisanten mogen we niet eten. De grote fruitmand mag wel omdat we dat kunnen wassen of schillen. Bij alles moeten we nadenken. De wereld in het ziekenhuis draait gewoon door. Maar niets is echt zoals normaal. Vandaag sloot ik mijn maand stage af. Met een rugzak vol ervaringen. Dankbaar voor de verpleegkundigen die ondanks hun eigen bekommernissen de tijd vonden om me met de glimlach te begeleiden. Op naar de volgende stage, alleen hoop ik van harte en voor iedereen dat dit in andere omstandigheden zal zijn. I am a nurse.